11 listopada w Tarnogrodzkim Ośrodku Kultury, dla uczczenia 100. rocznicy odzyskania Niepodległości uczniowie z klas I-VIII ze Szkoły Podstawowej im. Marii Curie-Skłodowskiej w Tarnogrodziepod opieką nauczycieli: Anny Kuziak, Bożeny Śmieciuch, Joanny Karczmarzyk i Andrzeja Kusiaka zaprezentowali widowisko pt. „Róża Polska” według scenariusza Adama Szafrańca. Inspiracją przedstawienia był narodowy dramat Stanisława Wyspiańskiego pt. „Wesele”. Fabuła tego scenariusza jest literacką fikcją i próbą znalezienia pomyślnego zakończenia dramatu Wyspiańskiego.
Inscenizacja składała się z trzech części. W pierwszym akcie Stanisław i Teodora szykują się na wesele, gdy do drzwi puka przekupka Klima, która cotygodniowo dostarcza Wyspiańskim wiejskie specjały. Dialog aktorów kończy prorocza mowa przekupki. Na scenie pojawia się Chochoł i goście weselni w tanecznym letargu, których stara się obudzić Jasiek.
W akcie II słychać pianie koguta. Jasiek wyrywa Chochołowi skrzypce i kładzie je na stercie broni. Zrywa z Chochoła słomę i odkrywa niemal martwą Różę, która jest alegorią Ojczyzny. Tancerze zamierają w bezruchu i nie ożywiają się aż do momentu, gdy usłyszą głos złotego rogu. Jasiek pragnąc uratować Różę, wyrusza na poszukiwanie zagubionego przedmiotu. Jest to początek legendy o złotym rogu, którą ilustruje piosenka a na jej tle choreografia taneczna. Jasiek szuka bezskutecznie, w swojej bezsilności modli się. Bóg wysłuchuje modlitwy i budzi Białego Orła, który odnajduje symboliczny przedmiot i przynosi go Jaśkowi. Młodzieniec gra na rogu. Aktorzy budzą się z letargu i cytują fragmenty polskiej poezji i wybrane sentencje o Ojczyźnie i patriotyzmie. Zwieńczeniem tego aktu są trzy piosenki: pierwsza poświęcona tym, co idą w bój: „Głodni niepodległości”, druga poświęcona kobietom skazanym na tęsknotę, trzecia poświęcona jest dzieciom, modlitwa za nie z ważnym przesłaniem: „Obyś nie musiał iść nigdy na wojnę”.
W akcie III Róża – uosobienie Polski, odzyskuje blask. Na tle muzyki ilustruje swoje odrodzenie tańcem, a na koniec wygłasza niezwykle ważną dla całego przedstawienia mowę – swego rodzaju przesłanie do narodu i dla przyszłych pokoleń. Chocholi taniec nie mógł trwać i nie trwał, bez końca. W scenariuszu taniec chocholi kończy się zrywem narodowym i odrodzeniem Państwa Polskiego.
Na zakończenie wszyscy aktorzy pojawiają się na scenie i cieszą się z odzyskania Niepodległości, a wyrazem tego jest radosna piosenka i Krakowiaczek w wykonaniu dzieci sześcioletnich z Przedszkola Miejskiego w Tarnogrodzie.
