Drodzy Rodzice
Trudnym momentem w życiu dziecka jest agresja ze strony rówieśników. Jeśli odkryjemy taki fakt nie bagatelizujmy go, licząc że „jakoś się to samo rozwiąże”. Musimy pomóc naszemu dziecku, wspierając je, by nie straciło wiary w siebie i w nas.
Formy przemocy spotykane to:
- Przemoc fizyczna, np.: bicie kopanie, popychanie, niszczenie rzeczy, plucie itp.
- Przemoc słowna, czyli np.: przezywanie, wyśmiewanie, grożenie, obgadywanie
- Przemoc bez użycia słów i kontaktu fizycznego, np.: miny, wrogie gesty, izolowanie.
Zazwyczaj fizyczną przemoc stosują chłopcy, a w przypadku dziewczynek jest to działanie bardziej zakamuflowane, np. obgadywanie i manipulowanie związkami.
Jak rozpoznać, że nasze dziecko jest ofiarą przemocy?
Większość dzieci nie mówi o tym, że jest ofiarą przemocy z powodu lęku przed zemstą sprawców, braku wiary w pomoc, obawy że nikt nie uwierzy oraz z powodu wstydu.
Dlatego warto obserwować swoje dziecko, czy ma:
- sińce, zniszczone lub brudne ubrania, zniszczone przybory szkolne i zapytane nie potrafi wyjaśnić co się stało. Ponadto dzieci będące ofiarami przemocy wyglądają na nieszczęśliwe, gorzej śpią, pogarszają się w nauce, wycofują z kontaktów z innymi, „zamykają się w sobie”, miewają bardzo zmienne nastroje, tracą apetyt, spóźniają się do szkoły, trzymają blisko nauczyciela, wracają ze szkoły powoli, często dłuższą drogą, kradną pieniądze z domu.
Jeśli obawiamy się, że nasza pociecha jest ofiarą przemocy porozmawiajmy z nią o tym wprost, ale w sposób delikatny, bo dziecko może bać się mówić na ten temat.
Starajmy się:
wysłuchać je uważnie (nie przerywać, nie pospieszać, sprawdzać czy dobrze zrozumieliśmy);
zapewnić, że bardzo je kochamy, jesteśmy po jego stronie i nie pozwolimy na krzywdzenie;
zapewnić o swojej gotowości do pomocy; nie wyśmiewać się z jego słabości;
pomóc mu uwierzyć w siebie, docenić każdy wysiłek ("próbowałeś się bronić", "odszedłeś
z podniesioną głową, brawo", "zrobiłeś, co mogłeś"); pozwolić mu na płacz, uszanować jego lęk i bezradność ("wiem, że to przykre", "nie łatwo jest się bronić"); nie bagatelizować sprawy.
Pamiętajmy że, żadne dziecko nie jest winne temu, że stało się ofiarą przemocy. Nikt nie ma prawa użyć w stosunku do niego przemocy.
Jeśli z relacji dziecka wynika, że sytuacja nie jest zbyt trudna i dziecko ma szansę
samo sobie z nią poradzić, nasza rola polega na:
- wymyśleniu z dzieckiem sposobów przeciwstawienia się przemocy (co ma dziecko
odpowiedzieć, co zrobić, kogo poinformować w szkole itp.);
- przećwiczeniu trudnych sytuacji (np. odegraniu scenek, w których dziecko ma
odpowiedzieć coś sprawcom);
- wsparciu dziecka (zapewnieniu go, że może sobie poradzić, że w nie wierzymy, że nikt
nie ma prawa go krzywdzić, można przypomnieć mu sytuacje, w których sobie dobrze
poradziło); zapewnieniu o swojej gotowości do pomocy w razie, gdyby dziecko nie mogło sobie poradzić.
W sytuacji, gdy dziecko nie jest w stanie same przeciwstawić się powtarzającym się aktom przemocy, wtedy niezbędna jest nasza interwencja.
Niektórzy rodzice w takich sytuacjach stosują przemoc wobec sprawców. Nie jest to dobrym rozwiązaniem. Natomiast możemy podjąć następujące działania:
- prowadzić zapis wszystkich sytuacji przemocowych, o jakich opowiada nam dziecko;
- zgłosić sprawę na policję, jeśli nasze dziecko zostało pobite lub okradzione;
- spotkać się z wychowawcą klasy i nawiązać współpracę ze szkołą;
- poszukać specjalistów (pedagogów, psychologów) dostępnych na naszym terenie (szkoła, poradnia, ośrodki), dla dziecka, którzy pomogą mu poradzić sobie z sytuacją przemocy;
- sprawdzić czy są inni rodzice, którzy mają ten sam problem i spróbować się z nimi porozumieć i działać wspólnie.
Drogi Rodzicu jeśli znajdujesz się w sytuacji kryzysowej, przeżywasz konflikty lub przemoc domową i potrzebujesz pomocy zgłoś się do Ośrodka Interwencji Kryzysowej w Biłgoraju, który mieści się na ulicy Komorowskiego 20 (w budynku Domu Kombatanta). Telefon (84) 686 4182.
